Dummies

Op mijn 16e heb ik eens een voorbereidende cursus gedaan voor de kunstacademie. Ik ben nog steeds dankbaar dat ik deze mogelijkheid heb gehad, want het was een heus avontuur in meerdere opzichten. De opdrachten die we kregen, de materialen waar we mee konden en mochten werken, het was heerlijk.
Tijdens die cursus leerde ik het bestaan van “dummies” kennen. Boekjes waar je naar hartelust in kon schetsen en schrijven. Ik plakte er ook plaatjes in die ik vond in tijdschriften, kaarten die ik kocht in musea. Voor mij voelde dat heel natuurlijk en ik ben het nog vele jaren zo blijven doen. Ik maakte mijn eigen dummies of kocht ze bij de witte boekenmarkt, nam me altijd voor mijn best te gaan doen ze ook tot het einde vol te maken en zette ze vervolgens bij de rest op de plank.
Twee jaar geleden kwam het maken van “art journals” op mijn pad. Over dat wat ik op mijn 16e van nature deed, waren inmiddels heel wat blogs, cursussen, boeken en facebookgroepen te vinden. Mixed media is een bestaande term voor wat ik al jaren “gewoon” deed. Het combineren van materialen om zo de mogelijkheid te hebben niet te hoeven kiezen. Gewoon alles gebruiken: verf, krijt, potlood, pen, stukjes papier, foto’s, plaatjes…
Ik geniet nog steeds van de mogelijkheid om in boekjes te werken, maar ik merk ook dat het me helaas nog steeds niet lukt om ze ook echt vol te maken. Vandaag begon ik dus ook gewoon weer vrolijk in een nieuw boekje, in plaats van verder te gaan in een oude. Het papier is net weer anders, de mogelijkheden eindeloos. Ik ben benieuwd hoeveel pagina’s er nog gevuld gaan worden en wat er op komt te staan…

Schatten

Iedere wandeling vind ik wel een kleine schat. Een veertje, een blaadje, een steen. Nooit kom ik met lege handen thuis. Ik vind het heerlijk om zo even stil te staan bij wat de natuur aan moois te bieden heeft en dat dan thuis een plekje te geven.
Soms is het verblijf thuis van korte duur, soms wordt het onderdeel van een knutselproject en soms worden de schatten verwerkt in hangers of iets anders blijvends.
Om ook iets terug te geven voor wat ik krijg, verwijderen de kinderen en ik soms zwerfaval uit de bermen in de buurt van ons huis. Helaas is er vaak heel veel te vinden en is het een groot verschil als we een ronde hebben gedaan.

Vandaag hebben we een wandeling gemaakt in het natuurgebied bij Lommel. Ook daar was veel moois te vinden en onderweg bedacht ik me dat het handig zou zijn als ik een schattentasje zou maken en meenemen. Een groot, plat vak voor alle bladeren en wat kleinere, wijdere vakken voor de stenen, dennenappels en andere grotere materialen.
Misschien blijft het bij een idee, misschien ga ik er ooit nog eens mee aan de slag. In ieder geval heb ik nu een reminder voor mezelf, als ik dit bericht in de toekomst nog eens lees 🙂

Schatten uit de natuur

Challenge

Bij ieder nieuw steentje daag ik mezelf uit met een nieuwe challenge.
Soms wil ik de verfijning verbeteren, soms het kleurgebruik verdiepen, soms een bepaalde vorm uitproberen of de figuren levendiger maken. Bij iedere steen kies ik wel iets, zodat iedere steen leuk is om te maken. Of het nu een eenvoudig paddenstoeltje is, een guitige kabouter of een complexe ijsvogel.
Door de uitdaging klein en overzichtelijk te houden, blijft het plezierig. Ook maakt het dat de kritiek die ik mezelf automatisch geef, positief blijft. Het is niet afkraken, maar uitdagen.
Vervolgens is het heel erg fijn om iemand blij te mogen maken met een steentje. Dat is geen uitdaging, maar wel een wens. Het mogen delen in iets fijns, iets moois, iets warms.

Bij onderstaand steentje was mijn uitdaging het mooi neerzetten van piepkleine vergeet-me-nietjes. Ik heb er echt het kleinste puntje van het kleinste haartje van mijn kleinste penseel voor gebruikt. Deze uitdaging is voor nu geslaagd. Op naar de volgende 🙂