Blog

Geplaatst op

Schatzoeken

Bijna durfde ik de tuin niet meer in. Wat een chaos, wat een wildernis. Er is weinig over van de plannen die ik begin van de lente maakte: een overzichtelijk kruidentuintje, een veldje aardbeien, een bloementuintje en wat groenten. De border netjes geschoffeld en hier en daar wat wilde bloemen ertussen.
En natuurlijk zag ik mezelf iedere dag even in de tuin aan het werk. Genietend van de natuur en van het werk dat ik verzette.
Nee, de werkelijkheid is heel anders. Ik kom weinig in de tuin, behalve voor de kinderen. In de border staat het gras meer dan kniehoog, het bloementuintje is meer dor en onkruid dan mooi. De moestuin is een onbegaanbare wildernis van wildgroei. Volgens mij groeit er welgeteld één pompoen en verder vind je er vooral woekerende kruiden en rabarber. In het tuintje bij de vijver zijn de brandnetels inmiddels groter dan de kinderen. Iedere dag kijk ik er mismoedig naar en denk ik: “die moet ik er zo even uithalen.” De brandnetels, niet de kinderen.

Vanmorgen liep ik dan toch even de tuin in. Plannen makend om alles om te spitten en opnieuw in te delen. En wat zag ik: lavendel, juffertje-in-het-groen, goudsbloemen, frambozen-in-wording, vlinderstruiken in bloei, zonnebloemen, cosmea, dropplanten, anemonen en heel, heel veel bijen.
Ja, het grootste deel is chaos. Maar in die chaos bevinden zich pareltjes. Mogelijkheden.
Bloemen om te drogen, zaadjes om te oogsten, brandnetels om thee van te maken…
Ik neem me zeker voor om het “beter” te doen. De kruiden in een kruidenvak, de aardbeien stekken en herplanten, het kweekkasje een plekje geven, een bloemenweide met meer bloemen dan onkruid. Tegelijkertijd geniet ik van wat er nu al is. Zo ontzettend veel moois waar ik zoveel mee kan. In de tuin, in het gezin, overal.

Geplaatst op

Levensbomen

In mijn werk zoek ik naar de verbinding tussen dat wat ik zelf nodig heb en dat wat ik graag wil delen. Wat ik namelijk gaandeweg heb gemerkt, is dat wat in mij leeft, vaak ook in een ander leeft. Of bij een ander iets oproept.
Dat is ook de manier waarop ik mijn werk in de wereld in wil brengen. Niet alleen het mooie plaatje, maar een stukje verbinding in het kleine. Een gezamelijk gevoel dat we even delen.

Januari is net als voor vele anderen ook voor mij niet de meest vreugdevolle maand. De kerstversiering is naar zolder, er is nog niet veel te doen in de tuin en plannen zitten vooral in mijn chaotische hoofd. Net als de bloemen en blaadjes buiten, is er nog een tijdje nodig voordat ze zichtbaar worden.
Toch voelde ik behoefte aan kleur, warmte, vrolijkheid. En zo ontstond mijn eerste levensboom. Wonderboom, feestboom, droomboom…. Daarna volgde een tweede, een derde en een vierde. Want de bomen zorgen voor een stukje herkenning en verbinding bij anderen en vinden razendsnel een fijn nieuw thuis.
Fijn om dit zo samen te doen. Dankjewel.

Geplaatst op

Buiten en binnen

De afgelopen weken ben ik veel buiten geweest. Wandelingen door het bos en druk in de (moes)tuin. Ook in mijn hoofd was ik veel bezig met de tuin. Welke planten, welke bloemen, wat wanneer zaaien en uitplanten. Ik vond het heerlijk en ook nu loop ik graag iedere dag een aantal keer de tuin in om te genieten van alles wat daar groeit. Het helpt me enorm tegen de stress waar ik nog regelmatig mee kamp.

Tegelijkertijd groeide ook het verlangen om weer wat meer te schilderen en daar heeft de kou en regen bij geholpen. Langzaam ging ik weer wat vaker naar mijn atelier en kreeg de tuin alle rust en ruimte om te groeien en bloeien. Want het onkruid hoeft niet ieder uur uitgetrokken, schoffelen kan averechts gaan werken en de sla en radijs kunnen nu eenmaal niet meteen na het zaaien geoogst worden. Dat heeft zijn tijd nodig.

Tijd om een stukje verbinding te maken tussen buiten en binnen.
En zo komen er langzaam weer kabouters tevoorschijn op mijn steentjes. En ook vlinders, elfjes en vogeltjes.
Ik geniet er enorm van en ben zo blij dat het me weer lukt om de afbeeldingen tot leven te wekken.
Fijn dat jij er bent en dat ik dit met jou mag delen!

Geplaatst op

Werkplek

Mijn werkplek bevindt zich in het hart van het huis, in het centrum van de middelste verdieping. Het is een kamertje van minder dan 4 m2, maar zoals je op de foto’s hieronder kunt zien, is er plek genoeg voor heel veel spullen.
Ik voel me rijk met het schuine dakraam, de oude eettafel die we voor ons vorige huis smaller hadden gemaakt, de fijne kruk die ik van de sint kreeg en alle heerlijke materialen waar ik mee kan en mag werken.
Rechts van me staat een houten kistje met daarop zorgvuldig verzamelde spulletjes. Daar leg ik de steentjes die klaar zijn, om er mooie foto’s van te maken. Het voelt een beetje als mijn elfen-plekje.
De oude door mijn man gemaakte cd-rekjes heb ik ingepikt om er allerhande verf, artjournals, mediums en andere spulletjes die ik regelmatig gebruik in op te bergen.
Aan de muur links van mij hangen werkjes van mezelf, mijn kinderen en een paar werkjes van anderen, die ik erg inspirerend vind. De muur rechts hou ik leeg, zodat ik ook een stukje rust behoud.
Ik probeer regelmatig de losse spullen op hun vaste plek terug te leggen, zodat ik altijd een fijne werkplek heb. Dit kost soms wat moeite, want ik ben chaotisch van aard en zie overal het leuke, het mooie, het fijne van in. Maar ik merk ook dat het me rust geeft om spullen niet te hoeven zoeken en gewoon aan het werk te kunnen, al is het maar voor 2 minuten.
Dit plekje is echt van mij. Het groeit met me mee en ik voel me er thuis. Het is klein, maar vol met wondertjes en verrassingen <3

Geplaatst op

Werkwijze

Doordat onze drie jonge kinderen thuis zijn en extra nabijheid nodig hebben, moet ik nog duidelijker keuzes maken tussen welke opdracht wel en welke niet. Of wanneer ik aan welke opdracht werk. Want altijd staat kwaliteit, toewijding en verbinding bij mij voorop.

Soms komt het voor dat ik “nee” zeg, maar dat het me toch niet loslaat. Zo ook met onderstaande zwaan. Ze wilde gewoon echt vastgelegd worden en wel zo snel mogelijk. Bij deze dus 🤗

Mocht je overwegen om een steentje of tekening bij me te bestellen, weet dan dat ik niet zakelijk werk. Ik werk echt op gevoel. Soms is je steentje dezelfde dag of week nog klaar, soms duurt het weken. Wanneer een steentje voor een speciale gelegenheid is, probeer ik daar wel echt rekening mee te houden. Buiten dat werk ik graag in vrijheid en verbinding ❤

Geplaatst op

Dankbaar

Dankbaar ben ik voor de mensen die mij in alle openheid en kwetsbaar hun zorgen vertellen. Dankbaar ben ik dat ik speciaal voor hen een steentje mag maken om te ondersteunen, verwarmen, versterken of gewoon iets moois te geven. Dan overstijg ik mezelf en voel ik hoe geweldig het is dat ik dit mag doen.

Geplaatst op

Dummies

Op mijn 16e heb ik eens een voorbereidende cursus gedaan voor de kunstacademie. Ik ben nog steeds dankbaar dat ik deze mogelijkheid heb gehad, want het was een heus avontuur in meerdere opzichten. De opdrachten die we kregen, de materialen waar we mee konden en mochten werken, het was heerlijk.
Tijdens die cursus leerde ik het bestaan van “dummies” kennen. Boekjes waar je naar hartelust in kon schetsen en schrijven. Ik plakte er ook plaatjes in die ik vond in tijdschriften, kaarten die ik kocht in musea. Voor mij voelde dat heel natuurlijk en ik ben het nog vele jaren zo blijven doen. Ik maakte mijn eigen dummies of kocht ze bij de witte boekenmarkt, nam me altijd voor mijn best te gaan doen ze ook tot het einde vol te maken en zette ze vervolgens bij de rest op de plank.
Twee jaar geleden kwam het maken van “art journals” op mijn pad. Over dat wat ik op mijn 16e van nature deed, waren inmiddels heel wat blogs, cursussen, boeken en facebookgroepen te vinden. Mixed media is een bestaande term voor wat ik al jaren “gewoon” deed. Het combineren van materialen om zo de mogelijkheid te hebben niet te hoeven kiezen. Gewoon alles gebruiken: verf, krijt, potlood, pen, stukjes papier, foto’s, plaatjes…
Ik geniet nog steeds van de mogelijkheid om in boekjes te werken, maar ik merk ook dat het me helaas nog steeds niet lukt om ze ook echt vol te maken. Vandaag begon ik dus ook gewoon weer vrolijk in een nieuw boekje, in plaats van verder te gaan in een oude. Het papier is net weer anders, de mogelijkheden eindeloos. Ik ben benieuwd hoeveel pagina’s er nog gevuld gaan worden en wat er op komt te staan…

Geplaatst op

Schatten

Iedere wandeling vind ik wel een kleine schat. Een veertje, een blaadje, een steen. Nooit kom ik met lege handen thuis. Ik vind het heerlijk om zo even stil te staan bij wat de natuur aan moois te bieden heeft en dat dan thuis een plekje te geven.
Soms is het verblijf thuis van korte duur, soms wordt het onderdeel van een knutselproject en soms worden de schatten verwerkt in hangers of iets anders blijvends.
Om ook iets terug te geven voor wat ik krijg, verwijderen de kinderen en ik soms zwerfaval uit de bermen in de buurt van ons huis. Helaas is er vaak heel veel te vinden en is het een groot verschil als we een ronde hebben gedaan.

Vandaag hebben we een wandeling gemaakt in het natuurgebied bij Lommel. Ook daar was veel moois te vinden en onderweg bedacht ik me dat het handig zou zijn als ik een schattentasje zou maken en meenemen. Een groot, plat vak voor alle bladeren en wat kleinere, wijdere vakken voor de stenen, dennenappels en andere grotere materialen.
Misschien blijft het bij een idee, misschien ga ik er ooit nog eens mee aan de slag. In ieder geval heb ik nu een reminder voor mezelf, als ik dit bericht in de toekomst nog eens lees 🙂

Schatten uit de natuur
Geplaatst op

Challenge

Bij ieder nieuw steentje daag ik mezelf uit met een nieuwe challenge.
Soms wil ik de verfijning verbeteren, soms het kleurgebruik verdiepen, soms een bepaalde vorm uitproberen of de figuren levendiger maken. Bij iedere steen kies ik wel iets, zodat iedere steen leuk is om te maken. Of het nu een eenvoudig paddenstoeltje is, een guitige kabouter of een complexe ijsvogel.
Door de uitdaging klein en overzichtelijk te houden, blijft het plezierig. Ook maakt het dat de kritiek die ik mezelf automatisch geef, positief blijft. Het is niet afkraken, maar uitdagen.
Vervolgens is het heel erg fijn om iemand blij te mogen maken met een steentje. Dat is geen uitdaging, maar wel een wens. Het mogen delen in iets fijns, iets moois, iets warms.

Bij onderstaand steentje was mijn uitdaging het mooi neerzetten van piepkleine vergeet-me-nietjes. Ik heb er echt het kleinste puntje van het kleinste haartje van mijn kleinste penseel voor gebruikt. Deze uitdaging is voor nu geslaagd. Op naar de volgende 🙂

Geplaatst op

Ijsvogel

Zojuist dit ijsvogeltje afgerond. Het was weer heerlijk om dit steentje te schilderen en het vogeltje langzaam tot leven te zien komen. Morgen reist hij naar Juul’s kruidenhoekje in Horst om via daar uit te vliegen naar een nieuwe eigenaar.