De afgelopen weken ben ik veel buiten geweest. Wandelingen door het bos en druk in de (moes)tuin. Ook in mijn hoofd was ik veel bezig met de tuin. Welke planten, welke bloemen, wat wanneer zaaien en uitplanten. Ik vond het heerlijk en ook nu loop ik graag iedere dag een aantal keer de tuin in om te genieten van alles wat daar groeit. Het helpt me enorm tegen de stress waar ik nog regelmatig mee kamp.
Tegelijkertijd groeide ook het verlangen om weer wat meer te schilderen en daar heeft de kou en regen bij geholpen. Langzaam ging ik weer wat vaker naar mijn atelier en kreeg de tuin alle rust en ruimte om te groeien en bloeien. Want het onkruid hoeft niet ieder uur uitgetrokken, schoffelen kan averechts gaan werken en de sla en radijs kunnen nu eenmaal niet meteen na het zaaien geoogst worden. Dat heeft zijn tijd nodig.
Tijd om een stukje verbinding te maken tussen buiten en binnen.
En zo komen er langzaam weer kabouters tevoorschijn op mijn steentjes. En ook vlinders, elfjes en vogeltjes.
Ik geniet er enorm van en ben zo blij dat het me weer lukt om de afbeeldingen tot leven te wekken.
Fijn dat jij er bent en dat ik dit met jou mag delen!
Dankbaar
Dankbaar ben ik voor de mensen die mij in alle openheid en kwetsbaar hun zorgen vertellen. Dankbaar ben ik dat ik speciaal voor hen een steentje mag maken om te ondersteunen, verwarmen, versterken of gewoon iets moois te geven. Dan overstijg ik mezelf en voel ik hoe geweldig het is dat ik dit mag doen.
Challenge
Bij ieder nieuw steentje daag ik mezelf uit met een nieuwe challenge.
Soms wil ik de verfijning verbeteren, soms het kleurgebruik verdiepen, soms een bepaalde vorm uitproberen of de figuren levendiger maken. Bij iedere steen kies ik wel iets, zodat iedere steen leuk is om te maken. Of het nu een eenvoudig paddenstoeltje is, een guitige kabouter of een complexe ijsvogel.
Door de uitdaging klein en overzichtelijk te houden, blijft het plezierig. Ook maakt het dat de kritiek die ik mezelf automatisch geef, positief blijft. Het is niet afkraken, maar uitdagen.
Vervolgens is het heel erg fijn om iemand blij te mogen maken met een steentje. Dat is geen uitdaging, maar wel een wens. Het mogen delen in iets fijns, iets moois, iets warms.
Bij onderstaand steentje was mijn uitdaging het mooi neerzetten van piepkleine vergeet-me-nietjes. Ik heb er echt het kleinste puntje van het kleinste haartje van mijn kleinste penseel voor gebruikt. Deze uitdaging is voor nu geslaagd. Op naar de volgende 🙂
Ijsvogel
Zojuist dit ijsvogeltje afgerond. Het was weer heerlijk om dit steentje te schilderen en het vogeltje langzaam tot leven te zien komen. Morgen reist hij naar Juul’s kruidenhoekje in Horst om via daar uit te vliegen naar een nieuwe eigenaar.
Proces
De afgelopen maand is er veel op me af gekomen. Opdrachten stroomden binnen, terwijl mijn beschikbare tijd ook op een heel ander vlak dringend nodig was. Mijn eerste reactie was om het schilderen op een laag pitje te zetten. Die grote opdrachten zouden niet lukken. En wilde ik eigenlijk wel grote opdrachten?
Gelukkig ben ik er toch voor gegaan en heb ik al heel wat fijne steentjes naar een nieuwe bestemming zien gaan.
Ik merk groei in mijn werk. Waar ik eerder alleen kon dromen van het schilderen van verfijnde vlinders en bloemen, komen ze langzaam binnen handbereik. Mijn kabouters en elfjes (pixies) worden levendiger, krijgen meer karakter. En daar geniet ik met volle teugen van!
En om dan ook nog de lieve, warme, dankbare berichtjes te lezen en horen van de mensen die een steentje van mij gekocht, gekregen of gevonden hebben… dat maakt me sprakeloos. Heel, heel erg bedankt!
Verf
Groot fan ben ik van de verf van Golden. Het liefst zou ik het hele assortiment aanschaffen, maar dit is in meerdere opzichten niet handig. Wel groeide het afgelopen jaar gestaag mijn aantal tubes Heavy Body acrylics en zat ik afgelopen weekend naar nieuwe kleuren te kijken. De kwaliteit van de verf is echt geweldig. Het is gewoon een genot om met de verf te werken.
Ik liep er echter tegenaan dat de kleinste tubes voor mij eigenlijk nog steeds erg groot zijn en dat ik daardoor veel geld betaal voor verf die ik misschien nooit kan gebruiken.
Daarom ben ik gaan kijken naar een andere topverf die wel in kleinere tubes verkocht wordt. Zo kwam ik uit bij Schmincke Primacryl.
Schmincke is een merk dat ik al tientallen jaren ken van de uitstekende softpastels en aquarelverf, maar de acrylverf kende ik nog niet. Ik vond het dus best even spannend.
Wat ben ik blij dat ik de gok heb gewaagd. De verf is uitstekend, de kleuren prachtig en de tubes hebben een fijn formaat, waardoor de factuur nog enigszins te overzien is. Ik heb echt heel veel zin om aan de slag te gaan met deze fijne verf en mijn stenen met nog meer aandacht en toewijding te beschilderen.
Uiteraard blijf ik ook nog gewoon mijn andere acrylverf gebruiken, want ook die is me gewoon dierbaar.
Sprookjesstenen
Het moment dat de sprookjesstenen me gaan verlaten, komt al wat dichterbij. Reden genoeg om ze nog even op de foto te zetten. Wat heb ik veel van deze stenen en van deze opdracht geleerd. Het aangaan van een uitdaging, ervaren dat ik het “gewoon” kan en evengoed mezelf ook de rust en ruimte gunnen om het goed te doen.
Wonderlijk is ook om te voelen hoe er met het afronden van de setjes weer ruimte ontstaat voor andere stenen. Gisteravond en vanmorgen heb ik kunnen werken, terwijl de kinderen aan het spelen waren en zo hebben een roodborstje en een roodkapje zich laten vangen en een glimlach op mijn gezicht getoverd. Zij blijven bij me tot ik een set van tien krachtstenen compleet heb. Dan gaan ze op reis naar Horst om via daar hun weg de wereld in te vinden.
