Challenge

Bij ieder nieuw steentje daag ik mezelf uit met een nieuwe challenge.
Soms wil ik de verfijning verbeteren, soms het kleurgebruik verdiepen, soms een bepaalde vorm uitproberen of de figuren levendiger maken. Bij iedere steen kies ik wel iets, zodat iedere steen leuk is om te maken. Of het nu een eenvoudig paddenstoeltje is, een guitige kabouter of een complexe ijsvogel.
Door de uitdaging klein en overzichtelijk te houden, blijft het plezierig. Ook maakt het dat de kritiek die ik mezelf automatisch geef, positief blijft. Het is niet afkraken, maar uitdagen.
Vervolgens is het heel erg fijn om iemand blij te mogen maken met een steentje. Dat is geen uitdaging, maar wel een wens. Het mogen delen in iets fijns, iets moois, iets warms.

Bij onderstaand steentje was mijn uitdaging het mooi neerzetten van piepkleine vergeet-me-nietjes. Ik heb er echt het kleinste puntje van het kleinste haartje van mijn kleinste penseel voor gebruikt. Deze uitdaging is voor nu geslaagd. Op naar de volgende 🙂

Ijsvogel

Zojuist dit ijsvogeltje afgerond. Het was weer heerlijk om dit steentje te schilderen en het vogeltje langzaam tot leven te zien komen. Morgen reist hij naar Juul’s kruidenhoekje in Horst om via daar uit te vliegen naar een nieuwe eigenaar.

Proces

De afgelopen maand is er veel op me af gekomen. Opdrachten stroomden binnen, terwijl mijn beschikbare tijd ook op een heel ander vlak dringend nodig was. Mijn eerste reactie was om het schilderen op een laag pitje te zetten. Die grote opdrachten zouden niet lukken. En wilde ik eigenlijk wel grote opdrachten?

Gelukkig ben ik er toch voor gegaan en heb ik al heel wat fijne steentjes naar een nieuwe bestemming zien gaan.

Ik merk groei in mijn werk. Waar ik eerder alleen kon dromen van het schilderen van verfijnde vlinders en bloemen, komen ze langzaam binnen handbereik. Mijn kabouters en elfjes (pixies) worden levendiger, krijgen meer karakter. En daar geniet ik met volle teugen van!

En om dan ook nog de lieve, warme, dankbare berichtjes te lezen en horen van de mensen die een steentje van mij gekocht, gekregen of gevonden hebben… dat maakt me sprakeloos. Heel, heel erg bedankt!

Sprookjesstenen

Het moment dat de sprookjesstenen me gaan verlaten, komt al wat dichterbij. Reden genoeg om ze nog even op de foto te zetten. Wat heb ik veel van deze stenen en van deze opdracht geleerd. Het aangaan van een uitdaging, ervaren dat ik het “gewoon” kan en evengoed mezelf ook de rust en ruimte gunnen om het goed te doen.
Wonderlijk is ook om te voelen hoe er met het afronden van de setjes weer ruimte ontstaat voor andere stenen. Gisteravond en vanmorgen heb ik kunnen werken, terwijl de kinderen aan het spelen waren en zo hebben een roodborstje en een roodkapje zich laten vangen en een glimlach op mijn gezicht getoverd. Zij blijven bij me tot ik een set van tien krachtstenen compleet heb. Dan gaan ze op reis naar Horst om via daar hun weg de wereld in te vinden.

Moeder Geit

Vandaag eindelijk de laatste hand gelegd aan de laatste steen voor de sprookjesset-in-opdracht. Moeder Geit liet zich niet zomaar vastleggen en daarin lijkt ze wel wat op mij.
Maar net zoals ik er vorige week aan moest geloven, was zij deze week aan de beurt. Ze kan nu boodschappen gaan doen, terwijl ik alvast verder ga met de stenen voor juulskruidenhoekje.nl
Daarna mag ik ook nog een set maken voor een webwinkel en nog een set voor een kinderdagverblijf. Voor de kinderen is de vakantie begonnen, maar ik mag lekker aan het werk!